|
|
Yapraklar dağıldı camlardan içeri Sardı boğazımı birden sarı sarı Kaçtım o zaman Kaçtım Benim günümdü ölüyordum Sokaklara koştum hayata sarılmak için Beni gören bütün ağaçlar yaprak döktü İçimdeki yangın olmalıydı bu Nefesimi tutan pencereler buğulandı Rüzgarlı bir nehire koştuğumda Diplerinde gördüm korkunç değinliğimi Koşarak kaçtım Kaçtım Sokaklar ağaçlar bütün bu şehir Mavi göklerin cesedini bekleyen bir tabuttu sanki Dayanamadım seviyordum maviyi Kaçtım güneşli bir köşeye Sardı beni sonbahar Sardı Sardı beni aynalarla Kaçamadım kendini kalbimde bulan sonbahardan Dizlerime çöktüm sokağın sonunda Batan erkenci güneş gibi Bende battım karanlığıma
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın