|
|
bir gönülde giren olmaz hepmi çıkan olurki ağlamanınn utanacak bir yanımı kaldıki umut vermek istemezmiş ihtiyacım var ki ruh bedenden cıkna dek içimdeki hep umuttu umut , ufak bir bukle taşıdım ki kendimde kendimle olan sohbette hep senimi anlattım sırtımdaki yüklerimi taşıyamamki artık bu cocugun mesleği gönüllere hamallık geceleri boş banklarda hayaldeki hep sendin ruhumdaki kırgınlık devasızmı kalcakki derdimi veren Allah , deva sende mi kaldı sonda sana kavuştum baş musallaya değdide bu tiyatronun sahnede baş roldekide kimki şans eserimi katıldım ben de bu oyuna anlaşılan son katılan ölecek tiyatroda adıysa ' ufaktan umut-u bukle VERSE2 kaçmak için yolları sen kimsinki kapadın açık olan kapılarım neden sana cıkarki yanlış anlama sakın namsız sözlerimi kendime olan hıncımı kalemlerden cıkardım utanıyorum evet , sana olan aşkımdan duymasanda sözlerimi hep yazacak bu kalem eski küfür dolu çarpık sözlerimin yerini şimdi sana yazdığım içimdeki umutlar yeni doğan kalbimin karanlıkmıs hep yeri yok olan insanlıktan uzak kalamak gerekir en doğrusunu sen yapıyosun beni yok sayarak kendine zarar verirsin ben insan değilimki zarar vermemek için uzaktanda severim bana hiç bişey demiyosunki biraz güleyim bana boşa bekle desende emin ol beklerim ruh bedenden cıkna dek içimdeki hep umut
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın