|
|
|
|
Shah: metanetimi darağacına gerince karadavutla kurgulandı tüm karaltılar ve ben nerdeyim demekle bulamadım ve kendi benliğimde kaybolurken anladım bütün rüyaların sonunda var bir hüsran neden mi kara bi tablo cizer bu şair hic gülmedin hayatta gitmedi yolunda aşka dair sucunu itiraf ederken ellerim demir taziyemde sen yerinde nadiren bi ruh gelir ve korkularımı bertaraf eden o yollarım dus sokaklarımda volta attı saf oyunlarım sol tarafta gunaha teşvik etti ben duraksadım sag yanımda ogut vermek isteyen o dostlarım sonra tasvir et derime işlemiş kokun soluklarımda durdu korkum oldu kaybetmek oyle oldu cok yazıkki sonumu kendi ellerimle kurdum son veda bu kendi sesimi dinleyip duruldum
Fatih Korkmaz:
Sözlerinde kaldı yankılandı bi ses ve bu kez umudun önünde bir kara duvar var
Seninleyim en dibe kadar
Gözlerinde kaldı aklım sabahlar olmaz ah bu karanlıklar
Ağlarım sen dönene kadar
Rantez:
efendi çekti kaderim ellerimde bir kağıt misali
yeri gelir ve karalarım içimde korku safdışı ve
çok komikti kaygısız bi peri kızıydı hayalim
bir tutam tütünle tatmin ettim duygularımı
ufaktım gözlerim gülerdi aklım yerindeydi yani
sevgi mutluluk vesaire en büyük şakamdı kafi
on sekizdim adını koydum aşk yalandı kahbe dostum
üzgünüm sen hastasın şifası var mı bence yok
ölüm gelince ansızın kafam dumanlı yalnızım
yarınlarım bi kansızın elinde umduğum medetler
neden mi neden bu uykusuz günümde
sigaram elime prangayla aşık oldu aşk tüter ve
koşar adımla kaybolur umutlarım neden yarım kalır dudaklarımda
tek bi kelime gözüme bak
düş sokaklarımda kendi adıma nefretimle doğdum
gün geçer ve yeri gelir elinde ahlarımla kovdum
Fatih Korkmaz:
*Sözlerinde kaldı yankılandı bi ses ve bu kez umudun önünde bir kara duvar var
Seninleyim en dibe kadar
Gözlerinde kaldı aklım sabahlar olmaz ah bu karanlıklar
Ağlarım sen dönene kadar
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın