her sabah yeniden başlıyo çektiğim işkence uykuya dalınca ölürdüm hayat kolumdan çekmese sabaha karşı bi rüzgar eser ve uyanırım yine uyandığım zaman dudaklarımın arasında iki hece bi iki satır yazabilsem anlatıcam derdimi beni tanıyan herkes serhat öyle der dimi tanıdığını sananlar, soruyorum size ben kimim? hayatımın bi döneminde sallamıştım herşeyi tavanlardan basık evim ve odamın içi çöp dolu hergün içiyorum çünkü kafamın içi hep dolu yazmadıklarım da var, vicdanıma takılıp durdu istedim ki bu şarkım da şimdi böyle kinle dolsun elimde tuttuğum kalem duygularımı linç ediyo içimde biriktirdiğim zaman beni kimse dinlemiyo biri bana gitme diyo ama gitmem gerek anlamıyo ben sessiz olsamda prozz durmaz hep yazıyo ay boşuna çabalar güneş bile aydınlatmaz odamı odama giren herkes yaşayamaz senden farklı burda uykuya dalan herkes kabuslardan kaçamaz benle diyalog kurma, cevaplar hep kaçamak bazen konuşmak istemem, sıkılır canım bunlara küfrettiğim nadir ama edepsiz olurum şarkıda sabah kalktığımda tanımadığım biri var odamda bu yazdıklarıma bi başlık koydum, karanlık oda yaşa dese rabbim, ben ölümü seçmek isterim yazıyorum sürekli bu ara karamsar hep sözlerim özlemedim desem inanma hep yolunu gözlerim yine uykusuz geceler ve kan çanağı gözlerim ölümü erken isterdim, senden önce hep böyle ama artık sen varsın, çizgi çektim geçmişe içimi dökerken sayfalara yağmur var dışarda karanlık odamın dışında heryer sessiz bugece ---------------------------------------------------- saat sabaha karşı altı, benim içimd e kin mi var sinirimi alamam ki ben, kana boyansa dört duvar siyah olsa bunalmazdım, o renk benim içimi açar ben kaçmasam da azrail beni her sokakda arar son iki dörtlük kaldı ama ben yazamıyorum hiçbişey çok nasihat aldım fakat dinlemiyorum kimseyi hatıralar fazla ve karıştırırım geçmişimi ben böyle hayatın gelmişini geçmişini acı değilse hissedilen, bu duyduğum sanrı mı? tüm insanlar aynıdır, ya ruhları farklı mı? yazdığım bu sözlerin tüm hakları saklıdır seni gördüm bu gece ve .................. karanlık hep benim odam, kimse yok heryer boş... dışarı attım kendimi, sokak lambası biraz loş... yanarken ben karanlığı tercih ederek yürüyorum... arkamda bi kaç hayal, hiç durma haydi koş...
HATA BİLDİR
|
Yorum Yapın