Seni nasıl sevdim bilemezsin yar Seni nasıl sevdim bilmedin ay can Bu gözlerim sana bakar, sana ağlar Bu gözlerim sana bakar, sana ağlar Ve güller solar kalbim kanar Bu gözlerim senin için, sana ağlar Bu gözlerim senin için, sana ağlar Oysaki senin gidiyorum larında başlıyordu benim infazım Benim çilem… Benim çilem Ezik bir yüreğim çığlığıydı bu belkide Ama senli kurulan her cümlede Yine yeniden ve her daim yüreğime saplanan Tahta saplı okun ucundan yine sen zerk ediliyordun Oysa oysa ben senin doz aşımında ölüyordum Doz aşımında ölüyordum… Doz aşımında ölüyordum Gitmek bırakmaktır her şeyi geride çoğu zaman Acıları yaşanmışlıkları her şeyi ve herkesi Ya kendini… Ya kendini… Ya kendini Aslında gitmek için çıktığın uzun yol yine sana gitmez mi? Sen değil misin aslında gittiğin her yolda karşına çıkan, yolunu çeviren Kaçırılmış bir trenin ardından başka seferler yok mudur ki Başka sefere diye iç çekebileceğin En nihayetinde değil midir ki o yamalı elbise aslında senin kaderin Kaderden de giden yol bulunur mu sizin oralarda Hızlı adımlarla kaderinden kaçarken çıktığın yolun sonu Aslında yine kaderinin çemberinde değil midir Ne kadar dönersen dön yine kendine dönmez misin Ve güller solar kalbim kanar Bu gözlerim senin için, sana ağlar Bu gözlerim senin için, sana ağlar Bu gözlerim senin için, sana ağlar Bu gözlerim senin için, sana ağlar
HATA BİLDİR
|
Yorum Yapın