John Anthony Frusciante (5 Mart 1970) Red Hot Chili Peppers’ın gitaristiydi ve grubun 5 stüdyo albümünde (Mother’s Milk, Blood Sugar Sex Magik, Californication, By the Way ve Stadium Arcadium) çalışmıştır.Aynı zamanda solo çalışmaları da mevcuttur. Yayınladığı 8 solo albümünün yanı sıra Fugazi’den Josh Klinghoffer ve Joe Lally ile birlikte Ataxia adı altında çalışmaları da olmuştur.
John Frusciante, Rolling Stone’un 2003 yılında hazırladığı «Tüm Zamanların En iyi 100 Gitaristi» listesinde 18 numarada yer almaktadır. Ayrıca küçük çaplı bir oylama sonucu BBC tarafından en iyi gitarist seçilmiştir.(http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/8611997.stm)
Frusciante; Queens, New York’ta doğdu. 12 yaşında Los Angeles’a yerleşti. Babası, John Frusciante Sr., Juilliard mezunu bir piyanistti, annesi Gail ise kariyerini sonlandırıp ev hanımı olmaya karar verene kadar solistti. Gail ve bazı arkadaşları daha sonra Red Hot Chili Peppers’ın «Under the Bridge» şarkısında gruba geri vokalde eşlik etmişti.
Frusciante’nin ailesi önce Tucson, Arizona’ya ve ardındanda Florida’ya taşındı. Anne ve babası boşandıktan sonra Frusciante ve annesi Santa Monica, California’ya taşındı. Bu sırada Frusciante tıpkı diğer yaşıtları gibi LA punk sahnesinden oldukça etiklendi. Sevdiği bazı sanatçılar arasında Jimi Hendrix, Black Flag, Captain Beefheart ve Frank Zappa vardı.
Henüz küçük bir çocukken bile rock star olmaya aday bir gitar dahisi olduğu belliydi. Çocukluğundan beri «kafamın renkleri ve şekli» dediği kafasındaki sesleri dinliyordu. Daha rock star olması sinyalleri bile yokken kafasındaki bu sesler onun bir rock gitaristi olacağını söylüyordu. 16 yaşında ailesinin izniyle aldığı yeterlilik sınavından sonra okuldan ayrıldı. Yine onların desteğiyle kendi evine çıktı ve müzikal gelişimine hız verdi.
Kariyer:
Red Hot Chili Peppers
Frusciante, ilk kez Red Hot Chili Peppers’ı 15 yaşındayken izlediği konserlerinde gördü ve özellikle gitarist Hillel Slovak’ın orijinal tarzına olan ilgisiyle grubun büyük bir hayranı oldu. Topluluğun ilk 3 albümünün tüm bas ve gitar notalarını çıkarıp çalıştı ve ezberledi. Hatta ölmeden önce birlikte verdikleri son Chilis konserinden önce de Hillel’le tanışma fırsatını yakaladı.
Frusciante Dead Kennedys davulcusu D. H. Peligro ile 1988 yılında tanıştı ve birlikte takılmaya başladılar. Peligro, Flea’yi (Red Hot Chili Peppers basçısı) onlarla birlikte prova yapması için davet etti. İkili arasındaki kimya bir anda yeşerdi, Flea, Mother’s Milk’in ikinci basımının kapağında onun için, hayatında belki de ilk defa «onun kadar kaçık çalan» biriyle tanıştığını» söylüyordu.
Aynı dönemlerde Frusciante, Frank Zappa’nın grubuna girmek için elemelere katılacaktı, fakat denemeden önce öğrendi ki Zappa grubunda kesinlikle keyif verici madde kullanan birini görmek istemiyordu ve bunu kesinlikle yasaklamıştı. Yapılan bir röportajda Frusciante, «Bir rock star olmak istediğimi fark etmiştim, keyif verici madde kullanmak ve kızlarla birlikte olmak istiyordum. Fakat eğer Zappa’nın grubuna girersem bunların hiç birini yapamayacaktım.»
Hillel Slovak 1988 yılında aşırı dozda keyif verici madde kullanımı yüzünden öldü, ve baterist Jack Irons en yakın arkadaşının ölümünü kaldıramamıştı, bu da Chili Peppers’ın 2 elemanını kaybetmesi anlamına geliyordu. Basçı Flea ve solist Anthony Kiedis nihayetinde yeniden bir grup kuracaktı, ve müzik endüstrisi içinde kalmaya kararlılardı. Flea, Frusciante’nin derin tekniğinden çok etkilenmişti ve grubun çaresizce yeni bir sanatçıya ihtiyacı olduğunu da biliyordu, Anthony Kiedis’i aradı ve onun Frusciante’yi çalarken izlemesini istedi. Kaçınılmaz son; John gruptaydı. Frusciante bu sırada Thelonious Monster’la anlaşmak üzereydi (ki onlarla iki haftadır da çalıyordu), fakat bütün bunları bir kenara bıraktı. Davulcu Chad Smith’in de iki hafta sonra aralarına katılmasıyla ortaya çıkan yeni grup sonunda birlikte yayınlayacakları ilk albümlerinin çalışmalarına başladı.
Mother’s Milk:
Frusciante, Chili Peppers’la ilk albümü 1989 tarihli Mother’s Milk’i kaydetti. Prodüktörlüğünü Michael Beinhorn’un yaptığı albüm, grubun daha önceki funk etkileşimli albümlerinden pek de farklı değildi. Frusciante’nin bu albümdeki gitar stili Slovak’ınkinden oldukça etkilenmişti. Frusciante ve Beinhorn gitarının tonu üzerinde çok tartıştı. Frusciante’nin kişiselleşmiş gitar stili o vakit o albüm için pek de uygun değildi ki daha sonrakiler gibi pek de kompleks bir yapısı yoktu.
Mother’s Milk, Chili Peppers’ın kazandığı ilk altın plak ödülüydü. İlk 45’likleri bir Stevie Wonder cover’ı olan «Higher Ground»du. Albümde yer alan «Knock Me Down» grubun müzikal anlamda sofistike bir yapıya büründüğünün resmiydi. Şarkıın sözlerini yazan Kiedis, Slovak’ın başına gelenlerden yola çıkarak bir kişinin arkadaşının kontrolden çıkmasını anlatıyordu. Şarkının gitar bölümleri Frusciante tarafından yazılmıştı. O zaman John Frusciante 18 yaşındaydı. Albüm, Frusciante ile grubun diğer üyeleri arasında oluşan inanılmaz kimyanın belgesiydi, ortaya çıkan müzik ve sözler sanki birlikte 15 yılını geçirmiş bir grubun elinden çıkmışa benziyordu.
Blood Sugar Sex Magik:
Grup Frusciante ile birlikte kaydedecekleri ikinci albüm Blood Sugar Sex Magik için prodüktör Rick Rubin’le anlaştı. Kayıtlar sırasında grup, kendini dış dünyadan soyutladı ve davulcu Chad Smith dışındaki herkes Rubin’in evinde kaldı. Bu inzivaya çekilip yaptıkları kayıtlar 1991 tarihli Gavin Bowden’ın filmi «Funky Monks»ta belgelenmişti. Filmde Frusciante, müzikal etkileşimlerinden, gitar çalma stilinden bahsediyordu. Bu albüm aynı zamanda grubun hala bağlı oldukları plak şirketi Warner’dan yayınladıkları ilk albümdü.
Bu sırada Frusciante; Flea ve Jane’s Addiction davulcusu Stephen Perkins’la birlikte Three Amoebas adındaki yan projeleri üzerinde çalışmaya başladı. Günde neredeyse 10-15 saat kayıt yapıyorlardı, fakat ne yazık ki hiçbiri yayınlanmadı.
Peppers’tan ayrılması ve keyif verici madde kullanımı:Blood Sugar Sex Magik’in beklenmeyen başarısı karşısında, Frusciante grubun kazandığı popüleriteden rahatsız olmaya başladı. Aslında bir defasında sahip olduğu bu hedonist hazdan keyif aldığını itiraf etmişti ama, «… 20 yaşında, her şeyi düzgün yapmaya başlamıştım; partilemek ve kızlarla takılmak yerine bunu artistik bir ifade olarak görüyordum. Bunu dengelemek için ekstra alçakgönüllü ve ekstra anti-rock star olmak zorundaydım.» Frusciante daha sonra yaptığı açıklamada grubun popüleritesi «çok fazla, çok hızlı ve hatta çok ileri.” Olduğunu söyledi. “Her şey bir anda oldu ve ben bununla baş edemiyordum» dedi. Tokyo’daki Club Cuatro’da 7 Mayıs 1992’de verdikleri konserden sonra da Frusciante gruptan ayrıldı.
Bu sırada grupla birlikte 4 senedir yollarda olmanın neticesinde tıpkı Kiedis’in 5 senedir kullanmadığı keyif verici madde kullanımına yeniden dönmesi gibi onunda keyif verici madde kullanımı arttı. Frusciante olmak istediği müzisyenler gibi keyif verici madde kullanma konusunda oldukça hevesliydi.
Frusciante’nin gruptan ayrılmasının bir çok sebebi olabilir, bunlardan biri de ölmeden önce Slovak’la yaptığı konuşmaydı belki. Slovak Frusciante’ye «Eğer Chili Peppers çok popüler olursa onları hala sever misin?» diye sormuştu, Frusciante «Hayır. Bu herşeyi mahveder, benim grupla ilgili asıl sevdiğim şey bu» demişti. Daha sonra yapılan bir röportajda; o soruyo soran kişinin Slovak değil başka bir arkadaşı olduğunu söylemişti.
Chili Peppers’tan ayrıldıktan sonra, Frusciante depresyona girdi, beste yapamıyor, gitar çalamıyordu. Uzun bir süre resim yapmaya ve sadece 4 kanal kayıt cihazında eski şarkılarını kaydetmeye kendini verdi.
1996’da New Times LA’de çıkan ve pek de hoş olmayan bir makalede, Frusciante’nin o zamanki hayatından bahsediliyordu. Frusciante için «iskelet gibi zayıf» tanımlaması yapılmıştı. Frusciante kanında oluşan zehirlenme sebebiyle neredeyse ölüyordu. Kolları kullandığı maddeler yüzünden korkunç görünüyordu ve kalıcı hasar da bırakmıştı.(Bu yüzden Frusciante’nin kolları geri döndüğünden Californication albümüne kadar hiç bir Chili videosunda gösterilmemiştir). Hollywood’daki evinin duvarlarını yıkmış ve yerine graffitilerle kaplamıştı, daha sonra yanlışlıkla meydana gelen yangında bu ev tamamen yandı.
Bu sırada Johnny Depp ve Butthole Surfers’dan Gibby Haynes, Frusciante’nin evine gidip Stuff adındaki fakat yayınlanmayan Frusciante’nin köstebek hayatıyla ilgili kısa bir belgesel çekmişti.
Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt:
Frusciante, ilk solo albümü «Niandra Lades and Usually Just a T-Shirt»ün kayıtlarına 1992 yılında Blood Sugar Sex Magik kayıtlarına devam ederken, daha gruptan ayrılmaya karar vermeden önce başlamıştı. Albüm, American Recordings etiketiyle 1994 Mart’ında yayınlandı. Neredeyse albümündeki tüm enstrümanları kendi çaldı ve vokaller de kendisine aitti.
Albüm, önceki çalışmalarından oldukça farklıydı. Frusciante’nin solo çalışmalarını özetleyen daha lo-fi, az teknik yapı gerektiren bir düzeydeydi. Bir çok şarkıda saykadelik gitar sound’ları ve tuhaf efektler kullanmıştı.
Albümün adı 2 farklı isimden oluşuyordu ki bud a albümün iki farklı bölümü anlatıyor olmasıyla ilişkiliydi. Aslında bunu double albüm olarak göstermekte fayda var nitekim bahsedilen bu iki bölümün de sound’ları birbirinden tamamen farklıydı.
Frusciante, albümün kendisine onunla konuşan ruhların bir hediyesi olarak bahşedildiğini söyledi. Bu ruhlar hakkında «Sonunda birilerini beni ziyarete geliyordu, onlara yemek yapıyorum. Gittiklerinde ise ağlıyorum” demişti.
Smile From the Streets You Hold:Frusciante, 1997 tarihli solo albümü Smile From the Streets You Hold’u, «keyif verici maddesinin parası»nı çıkarmak için kaydettiğini söylemişti. Kısa bir süre sonra da albüm raflardan toplatıldı. River Phoenix, albümün iki şarkısı «Well, I’ve Been» ve «Height Down»da kendisine geri vokalde eşlik etmişti ki ikincisinde gitar da çalıyordu. Frusciante bir gün bu albümü yeniden yayınlayacağına yemin etti.
Geri Dönüş:
1997’de Frusciante keyif verici madde kullanımını bırakma kararı aldı, hemen ardından da rehabilitasyon merkezine yattı. Tedavinin bir bölümünde iltihapla kaplanan dişlerini söküp yerine yenilerini takmak da bulunuyordu.
Takip eden yıllarda daha ruhani ve mütevazı bir yaşam tarzı benimsedi, yiyeceklerine dikkat etti ve yoga yapmaya başladı. Keyif verici madde kullanımı konusundaki görüşleri tamamen değişmişti: «Onları kullanmak zorunda değilim. Şimdi kendimi çok daha iyi hissediyorum. Bunu tartışmıyorum bile, çok aptalca bir şeydi.
Bütün bu olumsuz düşüncelerine rağmen yaptığı röportajlarda, o zamanları hayatının «karanlık dönemi» olarak görmediğini açıklamıştı.
To Record Only Water for Ten Days:Californication dünya turnesi sırasında Frusciante, 2001 yılında yayınlanacak bir başka solo albümü olan To Record Only Water for Ten Days albümünde yer alacak kendi şarkılarını yazdı. Bu albüm daha öncekiler gibi avant-garde bir yapıya sahip değildi, fakat şarkı sözlerinin hala üzerinde bir sis perdesi mevcuttu.
TROWFTD, önceki solo albümlerinden de RHCP’la birlikte yaptığı çalışmalardan da farklıydı. Şarkı sözleri daha olgundu, gitar üzerine yoğunlaşmaktansa synthesizer soundları ilgisini çekiyordu.
Frusciante, To Record Only Water for Ten Days turnesine 27 Ocak 2001’de başladı. Tüm turne boyunca verdiği 16 konserde de solo gitarıyla oldukça minimal bir sound elde etti.
Daha önce hiç bir yerde yayınlanmamış 21 şarkı John Frusciante’nin resmi internet sitesinden From the Sounds Inside adıyla görücüye çıktı.
2001’de, Frusciante ilk müzikal birlikteliğini Omar Rodriguez-Lopez’le A Manual Dexterity: Soundtrack Volume One’ı kaydederek yaptı.
2004 kayıtları:
2004’te başlayıp 2005 başında sonlanacak sürede Frusciante hırslı bir projeye imza attı ve 12 aylık sürede tam 7 albüm piyasaya sürdü. 4. solo albümünün ardından Haziran ayında Frusciante resmi olarak geri kalan 6 ayda 6 yeni albüm piyasaya süreceğini açıkladı. Her albüm farklı tarzda ve kategoride kaydedilecekti ve Record Collection etiketiyle de piyasaya çıkacaktı.
Geri kalan 7 albüm Frusciante’nin en verimli müzikal dönemini belgeliyordu. Kuzey rock’ına oldukça uzak tempo değişiklikleri ve elektronik sound’lar kullanıyordu. Albümdeki bir çok şarkı canlı kaydedilmişti. Frusciante bu şarkıların prodüktörlüğünü de kendi yapmış ve böylece mümkün olan en düşük bütçeyle işin içinden çıkmak istemişti
Şubat 2004’te John, Shadows Collide With People’ı yakın arkadaşları The Bicycle Thief’ten Josh Klinghoffer, The Mars Volta’dan Omar Rodriguez-Lopez ve RHCP’dan grup arkadaşı Chad Smith ve Flea’nin desteğiyle piyasaya sürdü. Bu onun o zamana kadar piyasaya çıkan en parlak albümüydü. Daha sonra interet sitesinden neredeyse albümdeki tüm şarkıların demo versiyonlarını yayınladı.
The Will to Death 2004 Haziran sonunda piyasaya çıktı. Bu albüm kasıtlı olarak eksik editlenmişti çünkü John bu albümün Shadows Collide with People kadar «mükemmel» olmasını istemiyordu.
Automatic Writing 2004 Ağustos’unda çıktı. Hhipnotik bas melodileri ve deneysel gitar bölümleriyle experimental guitar bölümleriyle 5 uzun prova sonrasında tamamlandı. Albüm, Ataxia adı altındaydı. Ataxia’da Frusciante gitarda, davulda Josh Klinghoffer ve Fugazi basçısı Joe Lally basta yer alıyordu. Her üçüde vokaldeydi. Automatic Writing ilk Ataxia albümüydü.
DC EP; Eylül 2004’te yayınlandı. Sadece 4 şarkı bulunuyordu ve 15 dakikadan az süresi vardı. Ep’nin prodüktörlüğünü Fugazi’den Ian MacKaye üstlenmişti. Frusciante’ye bu albümünde davulda Jerry Busher eşlik etmişti.
Inside of Emptiness, yayınlanacak 6 albümden dördüncüsüydü. Sadece 6 günde kaydedilen (8-13 Mart) albümün diğer Frusciante albümlerinden daha farklı ve güçlü bir havası vardı. Frusciante’ye bu albümünde yine Klinghoffer ve Omar Rodriguez-Lopez eşlik etmişti. Albüm 2004 Ekim sonunda piyasaya çıktı.
2004’ün son albümü A Sphere In The Heart Of Silence’tı. Klinghoffer John’la eşit ağırlıkta bu albümde çalıştı ve ismide «John Frusciante and Josh Klinghoffer» olarak albüm yayınlandı. Nisan ayında kaydedilen (9-11, 14-15) beşinci albüm Kasım’a kadar piyasaya çıkmadı.
Curtains, Frusciante’nin bu macerasını tamamladı. 1 Şubat 2005’te yayınlanan albümün kayıtları Mayıs 2004’te tamamlandı. Kritikler tarafından en beğenilen albümü oldu. Frusciante’ye Autolux’tan Carla Azar ve Ken Wilde eşlik ediyordu. Omar Rodriguez-Lopez ise ‘Lever Pulled’ ve ‘Anne’de gruba eşlik ediyordu.
Record Collection’dan çıkan tüm albümlerin kapakları Lola Montes tarafından hazırlandı
John 2004 senesinde çıktıkları Avrupa turnesinde Red Hot Chili Peppers’la da çalışmalarını sürdürdü. Verdikleri stadyum konserleriyle o güne kadar çıktıkları en büyük turne oldu. Konserlerinde çaldıkları 3 yeni şarkı «Leverage of Space», «Rolling Sly Stone» ve «Mini-Epic»le birlikte Londra’da verdikleri konseri kaydedip Live in Hyde Park adında bir konser albümü piyasaya sürdüler.
John aynı zamanda Neu! ve Kraftwerk elemanı gitarist Michael Rother ile birlikte Los Angeles’ta sahne aldı. Rother’la birlikte çalmak yıllardır onun hayranı olan Frusciante için bir rüyanın gerçekleşmesiydi.
23 Nisan’da küratörlüğünü yakın arkadaşı Vincent Gallo’nun yaptığı All Tomorrow’s Parties festivalinde sahne aldı.
Frusciante, The Mars Volta’nın Frances the Mute albümünde yer alan «L’Via L’Viaquez» parçasında da gruba eşlik etti.
Stadium Arcadium:
2005 baharında Frusciante diğer Chili Peppers elemanlarıyla birlikte 9. stüdyo albümleri Stadium Arcadium’un kayıtları için stüdyoya girdi. Stadium Arcadium 9 Mayıs 2006’da piyasaya çıktı.
Şimdiki Durum:
Frusciante, Mayer ve Trucks’la birlikte Şubat 2007 sayısında Rolling Stone’a kapak oldu. İsmi «Yeni Gitar Tanrıları» arasında gösteriliyordu.
2006 yılında Frusciante, üçüncü albümleri Amputechture’ın kayıtlarını tamamlamalarında The Mars Volta’ya yardım etti. Bunun karşılığında grubun Stadium Arcadium albümünde yer alan Especially in Michigan’da Omar Rodriguez-Lopez gitar çaldı.
2006’dan 2007 sonuna kadar kadar, Frusciante diğer Red Hot Chili Peppers elemanlarıyla birlikte turnede oacak. Ayrıca; yeni Glenn Hughes albümünde 2 şarkıda ve Flea ile birlikte Perry Farrell’ın yeni grubu Satellite Party’de yer alacak sanatçılardan.
Frusciante; Flea, Ikey Owens, Josh Klinghoffer gibi sanatçılarla birlikte Bob Forrest’ın ilk albümünde yer alan sanatçılardan. Modern Folk and Blues - Wednesday adındaki albüm 19 Eylül 2006’da piyasaya çıktı.
Frusciante ikinci Ataxia albümü, Automatic Writing II’nun da kayıtlarını tamamladı. Bir kaç ertelemenin ardından 29 Mayıs 2007’de albüm nihayet piyasaya çıktı.
