1981’de, Bay Area California müzisyenleri Mike «Puffy» Bordin, Billy Gould, Mike Morris, and Wade Worthington «Faith No Man» ismi altında bir araya geldiler. Bir yıl sonra Worthington’dan boşalan yere klavyeci Roddy Bottum’un gelmesi ve Mike Morris’in şutlanmasıyla grup kendisini «Faith No More» ismiyle tanıtmaya başladı. İçlerinde Courtney Love’ın da bulunduğu bir dizi şarkıcıyla çalıştıktan sonra grupta vokalistlik en son 1983’te Chuck Mosely’nin oldu. Aynı yıl, Jim Martin gitarist Mark Bowen’ın yerine geldi. Dört şarkılık bir demo kaydettiler, daha sonra bu demo onların ilk albümüne dönüştü: «We Care A Lot» (1984) (Mordam Records).
Çok geçmeden Faith No More Slash Records ile anlaştı, 1987’de ise ikinci albümleri, «Introduce Yourself» çıktı. Turneleri sayesinde Avrupa basınının büyük ilgisini gördüler. Ancak turne bittiğinde grup üyeleri çok içmesi ve sınırlı yetenekleri ve geçimsizliği nedeniyle Mosely’yi kovma kararı aldılar.
January of 1989’da Faith No More’a dahil edilen Mike Patton iki hafta içinde grubun sonraki albümü «The Real Thing»te kullanması üzere şarkılar besteledi.
Albüm eleştirmenlerce çok beğenildi. Çok beğenilen bu albüm sonrasında Metallica ile turneye çıkarak büyük katılımlı konserler verdiler. Yine de Amerika’ya Faith No More’u asıl tanıtan 1990’da 45’lik olarak yayınladıkları «Epic» parçası oldu. Klibi üzerine de çok konuşulan bu parçayı «Falling To Pieces» izledi. Metallica ve Guns N Roses elemanları röportajlarında en sevdikleri gruplar arasında Faith No More’u mutlaka saydılar, bu da topluluk için çok büyük bir reklâm oldu. En İyi Heavy Metal / Hard Rock dalında Grammy alan Faith No More, yıl sonunda «The Real Thing» ile Amerika’da platine de uzandı.
Başarılarının verdiği heyecanla grup üyeleri 1991’de «Live At Brixton» adıyla bir konser albümü çıkardılar. Daha önce hiç çalmadıkları iki yeni parça da içeren bu albümü «You Fat Bastards» izledi. Artık o küçük San Francisco değillerdi, kendilerine özgü müzikleri ve Patton’un eğlenceli kişiliği onları bir anda şöhrete ve başarıya kavuşturdu.
Dördüncü albümleri «Angel Dust»’ta Patton ve diğer üyeler daha cesur davrandılar. Kendilerini ortaya koymaktan çekinmiyorlardı. Bu arada Martin müziklerinin kaydığı yönden memnun olmamaya, çoğunlukla da önceden planlanan buluşmalara, konserlere uğramamaya başladı. Onun yokluğunu doldurmak Gould’a kalıyordu. «Angel Dust»a «Jizzlober» parçası dışında Martin’in hiç bir katkısı yoktu. 1992 Yazında, albüm piyasaya sunulduktan sonra ilk 45’liği «Midlife Crisis» radyoda ve MTV’de sık sık çalmaya başladı. Bunu «Easy» ve «A Small Victory» izledi.
Faith No More konserlere de devam ediyordu. Metallica ve Guns N Roses ile birlikte verilen konserlerden kazanılan deneyim ve izleyicilerden alınan olumlu tepki ile Avrupa’da ve Amerika’da kendi turnelerini düzenlediler.
Altın Plak kazandıkları «Angel Dust» albümünün turnesinin sonunda topluluk üyeleri Martin’in onları yavaşlattığı konusunda hemfikirdiler. 1993 Kasım’da Martin gruptan atıldı.
1995’teki «King For A Day, Fool For A Lifetime» albümünde Faith No More’a katılan Mr. Bungle gitaristi Trey Spruance, albüm tamamlanır tamamlanmaz gruptan ayrldı. Topluluk Spruance’ın uzun bir turneye çıkmak istemediği için ayrıldığını söylerken, Trey turneler için hazır olduğunu ancak grup elemanlarının kendisini uygun bulmadıklarını iddia etti. Onun yerine Duh’ta çalan Dean Menta geldi.
«King For A Day, Fool For A Lifetime» Avustralya’da listelerde bir numaraya oturması ve «Evidence» gibi hitler çıkarmasına rağmen Amerika’da beklenen ilgiyi görmedi. «Digging The Grave», «Evidence», and «Ricochet» için çekilen klipler de Amerikan MTV’ce gözardı edildi. İngiltere’de ise durum daha kötüydü. Bunun üzerine grup turnelerini iyice kısalttılar. Sonraki çalışmalarına hız verecek iyi haberleri alamayınca Faith No More’un stüdyo çalışmaları verimsiz geçmeye başladı.
Sonraki iki yıl boyunca üyelerin farklı projelere katılmaları ile birlikte artık klasikleşmiş «grup dağılıyor» söylentileri duyuldu. Davulcu Mike Bordin Ozzy Osbourne ile, Mike Patton Mr. Bungle ile, Roddy Bottum ise Imperial Teen ile başarılı işler çıkardı. Dean’ın ayrılmasıyla gitarist sıkıntısına düştüler. «Dean bizimle birlikte harika çalıştı, ancak iş yazmaya geldiğinde farklı çalıştığımızı gördük.» diyor Bill Gould. Gould’un arkadaşı ve Systems Collapse’ın eski üyelerinden Jon Hudson Faith No More’a katıldı. Altınca stüdyo albümleri «Album of the Year» Haziran 1997’de «Ashes To Ashes», «Last Cup of Sorrow» «Stripsearch» için çekilmiş klipler ve 45’lik çalışmaları bitmiş olarak piyasaya sürüldü. Albümle birlikte Amerika, Avrupa ve Avustralya’da başarılı turneler ortaya çıktı.
1998’in ilk aylarında Faith No More’un dağılacağı yolundaki söylentiler hiç olmadığı kadar sıklaştı. İddialara göre diğer projelere Faith No More’dan daha çok zaman ayırıyor ve önem veriyorlardı, Faith No More için çalışmak istemiyorlardı. Söylentiler gerçek oldu ve 19 Nisan 1998’de Bill Gould e-posta ve faks yoluyla şu mesajı tüm dünyaya dağıttı:
«15 uzun ve eğlenceli yıldan sonra, Faith No More dağılacağı yolundaki söylentilere bir son vermek istiyor. Dağılarak!… Bu karar tüm üyelerin isteği üzerine alındı. «Bu yaptı», «Bu istedi», «Bunun fikriydi» gibisinden dedikodular olmayacak.
Dağılma Faith No More’un tüm üyelerine bireysel projelerine yoğunlaşmaları için şans tanıyacak. Son olarak (en önemlisi de bu) Faith No More tüm sevenlerine ve ilk günden bu yana onlara destek olan dostlarına teşekkür eder.»
