|
1. Verse (Emre Baransel)
Gözlerini gördüm içinde ben
Üstündeyse çözemediğim bakışlar ağır ağır
Sezdim aşkını dudakların kıpırdamadan bağır
Bağır ki hissedebileyim senden bana akan mutluluğu
Serp üstüme gülüşünü kalsın bende
Kalbinse başkasında mı? Söyle!
Benim neyim varsa sende, ruhum avuçlarının içinde
Aşkı kalbimden sökmeye çalışmam gerek
Ama heyhat! Okyanus tutmaz mengene
ve imkansız diye bir şey varmış desene
Bak gördünmü çeliştim sonunda kendimle de
Azarlayıp kovarım yansımanı o gelir işte yine
Gözümün önünde yüzün gitmek bilmez
Karın boşluğumda sızın dinmez, sade benliğim inmez
Sanmıştım ama hafızamla bir olup terkedip gittiler
Kitlediler yalnızlığı bana hah!
Hiç çıkmıyorsun ki ne zaman aklıma gelsen diye
başlayayım söze, dinle konuşmak artık gölgenle
boğulurken denizinde, oksijen eşittir sen!
Nakarat (Cansu Aslan)
Hatırlama unut! Benden almasın aklın ben de kalmasın kalbin
Ben deniz kızı sense gözlerimde boğulan inatçı bir çocuk bile bile
Ben deniz kızı sense boğulmaya hevesli bir felsefe taşı bile bile
2. Verse (Emre Baransel)
Gözlerinde acı gördüm derin ve eski
Ufak tefek mutlulukların ötesinde belki
keski misali kesti ben de ettim pes ki,
hem de ne pes, sesim soluğum kesildi aşkımı et test
bed rest çırpınışın inan ki net bi pres
eşittir geçiçi sevincinin
sıkışmış dramatik rüzgarı, öylece dolanır durur
vücudunda kalbin hariç her yerin arasında mekik dokur
Gülücüklerin sahte, bunu cidden hissedebilirim
Güzelliğin yetmez bu dramı boğmaya
Kurtuluşun yok bu hapisanenden
Mecalin yok çıkmaya beni de sürükledin ikimizin
Bu filmden tek çıkışı aşkın, ama bekle!
Dur, bir daha düşündüm de asıl ben
zaten ordayım, seni de boğmak istemem suskunluğumda
Gemici düğümünü çözemedim ruhumda
Dizelerim belki boşa, belki hiç
duymayacak kulakların ama atamıyorum
saklı her soluğumda, ciğerlerimde bi ukde ki sorma
Oksijen eşittir sen!
HATA BİLDİR
|
Yorum Yapın