|
[Verse 1]
İnsanlığımdan utanır oldum olması gereken böyle değil
Önce aynaya bak ve sonra gördüğün karşısında eğil
İki yüzlü bu insanlık, kendi çıkarlarına meğil
Karıştırmaktan vazgeç ve kendi adaletinde ezil
Herkesin bu gözleriyse başkasında sorun arar
Empati yoksunluğunda çoğu şeyler göze batar
Kendi derdi büyüktür ve o tarafta kalp atar
Bozuk atar yoksa onda, düşünür ki var nazar
Mezar kazar bu insanlara, haklı olmadığı için
Başkasındadır gözleri, kişiliğinde yok biçim
Doğru gözükür herkese, söyle bakalım nasıl için
Hesap sorar o gözleri, peki ama ne için
Rezil durum ve öylesi, göz kaparsa söylersin
Kimseye bişey vermez ama hep en çoğunu istersin
İstersin konuşmayı, hatır nedir unutmayı
Korkakça bakarsın, doğru ben unutmadım
[Nakarat x 2]
Kimler unuttu bu doğru yolda yürümeyi
Kimler unuttuysa olmalıydı azap içi
Kimler sorumluysa, gizlediler bunun için
Bizler sorumluyuz, bak hoşuna gitmedi
[Verse 2]
Ah şimdi manzaramda böyle şeyler olmasa
Gözlerimi kapatınca hatalarım çoğalmasa
Her ne kadar yazsamda bende iyi değilim
Her ne kadar uğraşsamda yeterince değilim
Kişiliğin ihaneti, insanlığın laneti
Çıkarlarla çelişince, göz ardın, adaletin
Ve kimsesin bu yoklukta, sonsuzluk kıyametin
Yeter gidin, bitik pilim, bu boşlukta yok sesim
Esinlenir bu özlemim, bi güzellik görmesin
Yapmacık bu her şehir, yapmacıksın kardeşim
Kitaplarım kapanırsa, bence sende bitersin
Bi esinti her ömür, bi gün bite sen ölür
Gözler bu en başından beri gördüğün o ışık
Yıkık duvarların olunca sende yıkar, kırarsın
Rahatlarsın başkasını kendi suçunda yargılarsan
Ve haz alırsın en hoşundan, bi gün ruhun son bulursa
HATA BİLDİR
|
Yorum Yapın