|
|
|
|
(Küçük bi kalbin hikayesi)
Yağmur oldum hiç düşmedim gözlerinden
Meltem oldum hiç esmedim yüreğinden
Yalan doğdu güneşler dünlerimden
Bir yudum sevgisizliğinin yüzünden
Küçük bir çocuk gibi ağladım geceleri dalgalarda
Yalan sahilinin mavi ve anlamsız rüzgarıyla
Gözyaşlarıma dokunsaydın anlardın acımı
Yüreğine muhtaç olan paramparça sol yanımı
Ateşlere bırakta öyle git...
Sen mışıl mışıl uyurken battı karadenizimde gemiler
Hepsinin kaptanı şimdi yine karadenizimde
Hepsinin üzerlerinde siyah bi kefen
Defnetsene yüreğimi de alkışlı törenlerle
Ruhum şerefine kaldırsana kadehini
İçindeki şeytanla sen başbaşa yok vicdan
Hep hüsran bu son
Hep hivran bu son
Hep nihavent bi taksim
Kaç meyhanede adını bilmediklerinlesin?
Kaç yokuşu ahiretin çıkarken nefes nefese kaldın?
Sen ölümü dinlemektesin
Kahrolayım ki kahretsin bir şans bu bana verdiğin
Sen de kader ben deyim acı çekildikçe biter
Bir martıya kuş lastiğimde attığım çakıl taşı
Iskasıydı çocukluğuma şükür,
Iskasıydı gençliğimin bu aşkı..
Hayal de, yalan de şarkım inan çalar adına
Gönülde kalan son ömür de aşkın yoluna
Gemlerini kopardı ömür
Gönül gözünden bir damla yaş sür üstüme
Viraneleri yanmakta bir şehrin şirinesin vuslat gecelerin dününe
Yalan söyledi gülk öperken dudakların
Yoksa dikenine esir bir hayat mıydı dualarım
Yüreğim kalbinde rüyaların
Aşkın akşamlarında kaldı baharlarım
Aç ellerini tamam sustum
Gözyaşlarımı duyuyor musun?
Yağmur ektim gözüme yağıyorum mısralarca okuyor musun?
Yoksa masallarımdan korkuyor musun?
Sarıl kalbime bezmişim gibi,seni anlamayan benmişim gibi
Akşam meltemi gibi esmişim gibi
Begonyalara su serpmişim gibi
Hayal de, yalan de şarkım inan çalar adına
Gönülde kalan son ömür de aşkın yoluna
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın