|
|
ağladım her gece hıçkırarak kendi halime eskilerden kalma bir burukluk var içimde bir şeyler çizsem karalasamda deftere yazılanlara oturur ağlardı o defter bile takılır kelimeler içten içe yanar boğazda kelimeler çıkmaz bu yüzden zorlanır o anda zaman kavramı çalışmaz vaziyettedir şuan ne yapsam ne etsem bilemem ki sonradan solgun yüzüm kimseyide görmek istemezdi biraz yalnız kalmakta bence en iyisiydi ne kadar iyi olur doğrusu o da bilinmezdi üstüme gelen duvarla kapışmak üzereydim derinlerimde hiç tükenmeyen bir burukluk giderilemeyen bir hüzün sürekli durgunluk bitmeyecek gibide öyle sessiz ve kuşkulu tarif edilemeyecek düzeydede içim sorunlu her yanımda rüzgar eser durmayacak gibi eskilere bakıyorken sanki bu bir film şeridi bu arada canlanan bir şeyler yanıma gelirdi tam sevinecekken yine mutsuzluk çökerdi bakıyorken eskilere özlem giderilemiyor gitmiş olanların yerinin hiçbiri dolmuyor zamansız oluyo her zaman bunu biliyorum kalbimle orda bin parçaya bölünüyorum şansı aramak ona ulaşmak daha yok sanırım içimden diyom şansa ulaşmayı bırakmalıyım şans gitmiştir uzağa başka ellerdedir artık ne zaman gelir diye sormayıda bıraktım bekliyorum sormalarını beklentin ne diye bundan sonra benim ne beklentim olsun ki yaşamak bile beni zorlarken neyi beklerim ki hayatın nasıl bişey olduğunu artık onlarda öğrensin öğrenmeye başladıklarında alkolizmi arıcaklar teslim etcekler kendilerini alkole bulayacaklar bu dünya anca böyle güzel görünür bunu anlayacaklar yoksa aksi takdirde moral bozukluğu başa bela zaten giden gidiyo arkada kalanlar üzgün sakın ağlama deselerde olmuyor düzgün yerini alamıyor bu saatte hiçbir şey hüznün içmeye devam diyip tam gazda devam bugün bakıyorken eskilere özlem giderilemiyor gitmiş olanların yerinin hiçbiri dolmuyor zamansız oluyo her zaman bunu biliyorum kalbimle orda bin parçaya bölünüyorum
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın