|
|
|
|
Verse 1
Zamanda yolculuk zararla son bulur
Azarla korkunu
Bir mektup bul kalan masanda bulduğun
Yazında soluduğum kışında nefessizim aniden
O an belirdi gök yüzünde sert kobalttan maviler
Anllat temaline eskiyen çocukluğuna ayarsın
Umutların yok göz yaşlarına merdiven dayarsın
Manasız belirsiz hatıralar diş geçirdi etime
Boşvermişlik iyiden iyiye hasar verdi bütün gücüme
Çok küçükken hocalar ağlatırdı şimdi pembeleşti
Var olmanın gereksizliğiyle iyice ötekileştim
Tam 25 yıl eşlik etti karanlık aydınlık ağı
Aydınlık terk etti bak karanlıkla var kan bağım
Bir defter bin ağıt
İnsan etten dil ağır
Tek sebepten yazan eller gel küfrette bağır
Sanki sağır hayat duymuyor kalleş bana bayağı
Sokaklar bu serseriyi yakın tanır açık yaka bağır
Nakarat:
Hayalin yeri yok
Zamanı sar ellerimden kayıp gidiyor
Bu diyar beni geriyor
Bu günümü mahkum ediyor
Verse 2
Sanki nispet etmek için var tüm mutlu şarkılar
Kolumdan çekiliyor uzakta ışıklar var arışıya
Yüz hatlarımdan oku
Ben içeriğini hayattan yüzünden kirlettem bu denizi ondan öldüler martılar
Sen varlıktan şımartılan çocuksun duygulardan ırak
Yokluğudayım yakın beni yoksul uykularda bırak
İstmesem bile gelip kırar kalbin durma noktasında
Bunaltan bir hafta, yirmi dört saatim duman
Sağlık sıhat kayıp son bi dönem matem ayı
Bıktım izlemekten mazi çekti gözlerimden retinayı
Dizlerin toprakda kalsın uğraş verme kalkmak için
Ben yazmadım ki sizler oluşturdunuz bu temayı
Anlattıklarım hakikat
Zaman hiç beklemeden hareket etti
Sanki bir yılım bir dakika
Bu sınır sonrasında patika var
Realde kal
Ne haldeyim bilmezlerdeysen eğer hep yakandalar
Nakarat:
Hayalin yeri yok
Zamanı sar ellerimden kayıp gidiyor
Bu diyar beni geriyor
Bu günümü mahkum ediyor
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın