|
|
Çerçevelerime eklediğim onca resim tuzla buzken anlam doldurmaya çalıştığım çiçeğim susuz durumda kalbim yüksün ve burukluk imtihanındayken bile meşrutiyetimi huzurumu ilan edemiyorum ellerimle refah ve gerçekten insan olan insanlarla birlik kurmalıyım, türkiyede bir milyonu geçgin insan varsa bir milyon kişi içinden bir kişi dostum olsun yeter bana zorluğu aşabilecek ve sırtımı dayıyacak dostum olsun çoğu kez sonbaharlar yaşadım ıslandım sırlsıklam rüzgarın estiği taraftan tam tersine yol aldım mimiklerimden döküldü en buğulu ve yaralı sözlerim toprağında adım attığım yaşamda kırdılar kalemimmi yaşamak zor gelmiyor bu gördüğüm insanlardan tiksindim ağızında laçka kelimeler savruluyor yaprak misali şeytanın azdırdığı günah keçilerinin pisliği bunların hepsi temiz sayfalar artık karakalem iziyle dolu bul gönlüm parçalasın ciğerimi dumanlar yaksın hercayil ömrümden ömürler sürüklesin en bataklık noktaya Olumsuzluklar hep yol ayrımında dekkelirdi yolumdan sapar karşı kaldırıma doğru geçerdim ki hep ki, soluksuz göz yaşları felç ederdi yollarımı tanımazdım en kuytu köşede yakalardım acılarımı gözlerimi kapatıp bir dakika sonra gider zannederdim ama yanıldım,küçüktüm her gün bir ayrı ızdırap çekerdim ırmaklarıma taşlar koyuldu ve su olduğu yerde taştı zaman durmaksızın ilerliyor
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın