|
|
Arkam dönük yollara tersten adımlar attım tahtımdan düşüyorum nazarlardan kaçamadım çocukluğumda yaşayamadım güzel günler katlettiler savaşım zamanla içten başladı göç başladı gönlümün sevgisiz sokaklarından atıldı ben çocuktum,kurdular bana kum taneleriyle dünya hava soğuktu,üstüme örtecek çeket asla bulamazdım babamı bile tanıyamamışım beşikten kalkıp on dokuzuma dek buhran dünya eli sopalı bir öğretmen (öğretmen) ellerim mahkum suçlu gördüler bileğime bağladılar kelepçeyi mapushane hayatı yaşadım evimin dört duvar arasında gömüldü toprağa hatırası kalmadı anılarımın hiç biri bu ümit gemisinde yaygınlaştı ümitsizlik yelleri Nakarat ılıkça esen mevsimlerimde yağdırdı bulutlar yağmurlarını kar ördü asıl toprağımı güneşimi göstermedi asla kalbe zarar veren hayatı vesselam ve bir kelam oku halim yok
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın