|
|
Da Poet Bırak batsın güneş ve teslim ol karanlığa Bir anlık olsa da nolur tepki ver bu çağrıya Sancılarda yok deva geçmiş yandı çok defa Geleceğe miras belki her resimden bin cefa Ve unutulmak için yaşanmış neden onca gün Artlarında isim yok isimsiz vurgular hep bugün Bende yok peki senin aklında mı onca gün Geride bi kaç kare belki muhakkak olan ölüm Dönüm noktaları uzakta rutine kurulu her beyin Maziyi aramakta yollarsa aşındıkça zorlaşmakta Ben çocuk mu kaldım onca devler ortasında Belki yek cenk edendim sukünetin ordusunda Boşver zaten sorma hafızam çok yorgun Onca kaos var be dostum şuurlar hep durgun Gözler arar dünleri yüzlerinse hep solgun Günlerse birer sembolü oldu bu dipsiz boşluğumun Loşluğu mu kaldı yoksa yozluğumu geride Karın tokluğuna yakılan onca resim var ateşte Kafeste ruhlar kanar bu gönlüm her nefeste kurtar Ve mazinin melodisiyle ağlar Raziel Mükafat zamanda zaman kalansa Yaran acır harap yüzün solunca Kan da tam o tan vakti Salınır zihnimin ucunda bir kemanla dans Esenlerinde şehrin geçmişin el izleri Velakin aynı yordam Yorganaltı kıvranış bu sancılar Her resimde gördüğüm günah Ve mutluluk uzak diyarda sanki Suratlarında ufuklar bedevi Bedene kilidi vuran dik yokuşlar Karşı konulan onca sorgu Yorduğun bu zikrin sonsuzu katetti sundu bendini Bileklerim kesik hazin bi kan incecik sızar usulca Gördüğüm resimler her birinde onca yüz silik gibiydi Onca söz yalansa mavilikti sandığım dakik mi kaç hazin sabahta Kaçıncı armoniydi bizlere çalan Ruhumun ihanetiydi bu sonbaharda savrulan
HATA BİLDİR
|
|
|
|
Yorum Yapın