|
Bölüm 1 :
Doğan güneş, karaltıyı parlatır
Her gün doğdukça parlayacak lanet karanlığım.
Karanlıksın, benim için telaffuzsuz adın
Tek takıntım karanlık, bir gecemi gör anlarsın.
Parmaklarım kadardı o güldüğüm günler
Hepsini biriktirdim ama bir avuç bile etmediler.
Garibanlıktan öte taktığım gariplik öylesine
Her satırda ellerin tütüne gitmesi daha da öte.
Ey ahali şimdi bana söyleyin
Hanginiz aşk durağında kaçan aracı bekledi.
Ya hiç bilemediğiniz ya biz bir yere gidemedik
Anı dediklerinizin hiç biri senelere denk değil.
Uzak değil, ulaşabilmek hiç güç değil
Lakin tık yok içimde hissediyorum eksikliği.
Korkarım ki unuttum umudun manasını
Fersahlar var arada ama bana çok yakınsın.
Dedim ya yakınsın, ama uzaksın
Bir adımım bin sıkıntı ondandır cevapsızım.
Gerçek uzaklıktan bahsetmiyor yazıtlar
Yalnızken insan bir tek kalbinin içine bakar.
Susuyorum bitik, git artık başımdan
Öldürdün ne sensizliği ne seni yaşatmadan.
Özlemler eğer ücrete tabiiyse,
Ödeyemezdim hiçbirini haciz gelirdi evime.
Hep seni yazmak istedim hep bir yeri eksik kaldı
Yapabildiğim tek şey dolaşmak satırları.
İmkansız kadar kolay değil yazdıklarımı manasıyla görmek
Bu giydiğim gömlek sensiz ateşten çömlek.
Bölüm 2 : (şiir bölümü)
Sus, bu dünyam kaldı kapkara bir odada
Ve bittik hepimiz ayrı kentin emekçileri.
Bahsettiğimi bil, uzağa gitmen gerek değil
Acaba değerli olmak sence engellenmek midir ?
Susmayı ne sandın sen öyle ?
İçinde kalanları biriktirince,
Gözlerin durmuyorlar yerinde
Ve aslında hiç biri de kör değilken.
Her seferim herkesin sana benzemesi
İnan zor değil zümrüt yeşilin yeterli.
Ve o yeşilin bir sefer biriyle el eleydi
Ve kalbimin varlığını bir an hissetmedim.
Tüylerim diken diken seni gördükçe
Gördüğümde yok ama herkeste varsın haylice.
Ve gözlerim eğer senden oluşmuşsa
Özleminden dolmuştur, kuruluk bilmek ne ?
Bir geceler vardı günaydın diyemediğim
Sonraları kimse bana iyi geceler dileyemedi.
Neden hep karanlıkta buldum seni
Kimsesizliğin ilacı gözlerinde ender yetişen bitki.
Gözlerin hiç yok yarınlarım kayıp
Ondan önce hepsinden önce olmayan huzurum kayıp.
Neyi yaşattın neyi gördürdün bana
Toplasan kaç kilo kül çıkar bu odamdan.
Şu kaç satır kendini anlatır
Susup kalmaya benzemez bu, bir buna susamadım.
Hep yandım hep bu kibritimi çaktı
Her satırda yanıyorum, küllerimi atmayın.
HATA BİLDİR
|
Yorum Yapın