Shellshock adıyla 1981 yılında vokalde Don Doty,gitarda Jim Durkin,bass da Rob Yahn ve davullarda Mike Andrade olmak üzere L.A./California da kurulan U.S. Thrash Metal grubu.
Shellshock kendi çabalarıyla 1983 yılında 7 şarkıdan oluşan «Into the Inferno» demosunu yayınladıktan sonra ,aynı adı taşıyan New Orleans’lı Hardcorepunk/crossover grubunun da varlığından dolayı isim değişikliğine gitmek zorunda kaldı…Grubun kendine seçtiği yeni isim «Dark Angel» olacak ve bu ad ilerleyen dönemlerde Thrash Metal tarihine bir daha silinmemek üzere kazınacaktı…
İsim değişikliğinden sonra aynı yıl » Into the Inferno» nun 7. şarkısı «Demon Domain» hariç diğer 6 şarkı biraz daha geliştirilip tekrardan kaydedilerek «Gonna Burn» demosu yayınlanacak ve grup daha bu dönemden olumlu eleştiriler almaya başlayacaktır.»Gonna Burn» aynı zamanda Mike Andrade’in bulunduğu son kayıt olarak da tarihe geçecekti…
Hemen ardından 1984 yılında «Hell’s On its Knees » demosu çıkacak ve demoda 2. gitarist olarak Eric Meyer ve yeni baterist olarak da Jack Schwartz ‘ın olduğu görülecekti…Şubat 1984de canlı bir demo kaydı da yayınlayan grup debut albümünü aynı yılın Kasımı ayında tipik bir Azra / Metalstorm kaydı olan «We Have Arrived» adıyla çıkarmış olacaktıı.Speed/Thrashin en üst noktalarında gezinen bu albüm çıktığı tarih de göz önünde bulundurulunca Thrash Metal Fonksiyonunun ilk tepe noktası olarak görülmektedir…
1984 yılının son döneminde kısa süreli bir davulcu değişikliği yaşayan Dark Angel ,sorunu Lee Rausch ile çözmeye çalışsa bile bu çözüm yeterince kalıcı olamamıştır…Diplerindeki cevheri farkeden grup, bir diğer speed/thrash grubu Wargod’ın bateristi ve aynı zamanda da grubun ışık teknisyenlerinden biri olan(daha önce Slayer’ın ışık teknisyenliğini ve soundcheckerlığını da yapmıştır) Gene Hoglan’a bir teklif yapılmış ve Gene Hoglan da bunu kabul etmiştir…Grup Gene Hoglan ile birlikte Azra / Metalstorm ile son çalışmaları olan ,2 şarkı ve 4 farklı kapaktan oluşan «Merciless Death» single’ını çıkarmış, ardından da tekrar kendilerince bir live demo daha çıkarıp 1985 senesini tamamlamıştır.
1986 yılına gelindiğinde eminiz ki hiçbir grup Thrash Metal’in altın yılını yaşadığını bilmiyordu…Ancak büyük bir tesadüftür ki 1986 yılında çıkmış albümler daima Thrash metal’in en iyi albümleri olarak gösterilmişlerdir…Pleasure to Kill,Reign in Blood,Master of Puppets… Ve 1986 Kasımında çıkan «Darkness Descends» adındaki efsanevi Dark Angel albümü…Combat Records’dan piyasaya sürülen ve tarihin en hızlı,en yırtıcı,en vahşi albümü olarak gösterilen Darkness Descends’da ilginç notlar da gözümüze çarpmaktadır…Bunlardan en önemlisi grubun tüm şarkılarda bir Jim Durkin imzası olmasıdır…Tartışmasız grubun en yaratıcı üyesi konumundaki Jim Durkin’n çalışmaları albüme thrash olarak yansımıştır…Bir diğer nokta da baterist Gene Hoglan’ın bestelerin yapımında kısmen rol almasının yanında söz yazarlığı konusundaki üstün yeteneklerini de Jim Durkin ve Don Doty ile birlikte bu albümde kullanmış olmasıdır…Eric Meyer de bestelerde söz sahibi olmakla birlikte Rob Yahn sadece Death is Certain (Life is Not) da karşımıza çıkmaktadır…Kısacası Gene Hoglan Jim Durkin’den gitar çalmayı öğrenmiş ve bu ikili her Cuma veya Cumartesi günlerini Jim’in evinde beste çalışmalarına ayırmışlardır…Tabi bu sırada diğer elemanlar sevgilileriyle buluşmaktaydılar…Albümün bu kadar hızlı olmasına rağmen diğer thrash grupları gibi punk etkili olmayışı da ayrıca bir tartışma konusu olmuş ve Gene Hoglan bunu kendini örnek göstererek «ömrümde ben hiç punk çalmadım ki» şeklinde açıklamıştır…Eric Meyer’in power metal’e daha istekliği olduğunu da Gene Hoglan aynı sorunun devamında açıklamıştır…Bu fazlaca ayrıntı olan konuyu bir kenara bırakırsak albümdeki hızlı,kaotik riffler , yırtıcı ve vahşi Don Doty vokali ve Gene Hoglan’ın yüksek hızlardaki üstün davul performansı ve elbetteki Rob Yahn’ın akıllardan çıkmayan Merciless Death bass introsuyla(We Have Arrived versiyonuna göre oldukça hızlandırılmıştır şarkı) albüm efsane albümler içinde en efsanevi noktalara gelmiştir…Los Angeles da L.A Caffeine Machine olarak tanınan grup artık tüm dünyada yüksek hızı,kaotik riffleri ve sürekli değişen temposuyla oldukça olumlu eleştiriler almaktan da geri durmamıştır.Ve halen çoğu otoritelerce en hızlı thrash albümü olarak kabul edilen Darkness Descends albümünün çok daha hızlı kaydedilmekten son anda kurtulduğu da Gene Hoglan’ın ağzından öğrendiğimiz bir diğer dip not.Konser kayıtlarına bakıldığında Gene Hoglan’ın neyi kastettiği daha iyi bir şekilde anlaşılmaktadır…Ayrıca grup, Harbringer of Doom’u Darkness Descends’a ekleyen ve bir nevi bu intro’yu tek bir şarkıya bağlayarak ona saygısızlıkta bulunan plak şirketine inat her konserde onu farklı bir şarkının introsu olarak kullanmaktan çekinmemiştir…
Grup aynı kadroyla Raseda konserini verdiken sonra kadroda değişikliğe gidilmiş ilk olarak Rob Yahn’ın yerine Mike Gonzalesdaha sonra da Don Doty’nin yerine Jim Drabosgeçmiştir…Bu olayın özü de arabasını çarpan Don’un gruba,tura onlarla birlikte çıkamayacağını ve para kazanmak için çalışması gerektiğini söylemiştir…Bunun üzerine bu konuda oldukça istekli olan Jim’le tura çıkılmış ve Jim grupta kalmak isteyince buna hayır denmemiştir…Jimle 7 Şubat 1987 Baltimore, Maryland ve Boston konserleri dışında çok da beraber çalışma fırsatı bulamayan grup Jim ayrılmak isteyince vokalist olarak Ron Rinehart’ı seçerek bu sorunu çözümlemiştir…
Ron Rinehart ile birlikte de bir kaç konser verilmişler ve 1989 yılında da 3. albümleri «Leave Scars» ile thrasherların karşısına çıkılmışlardır…Don Doty’nin yerinin doldurulamayacağını herkes biliyordu ancak Don Doty kayıplara karışmıştı…Bu konuda 2 rivayet vardır ki birisi Don’un stüdyoları ekip kızlarla takılması ve gruptan atılmasıyken diğeri de arabasını tamir ettirme konusunda sıkıntılar yaşayan Don’un kayıplara karışmasıydı…Aslında grubun sadece bir grupta vokalist olmak isteyen ve yapılan müziği bile takmayan Don Doty’den kurtulmuş istemesi olasılığı bulunmakla birlikte Dark Angel fanlarının büyük çoğunluğunun Ron’un vokalinden Don Doty tadı alamadıkları da bir gerçek…Her ne şekilde olursa olsun artık Don yoktu Ron vardı…Ve bir diğer Gene Hoglan/Jim Durkin ürünü albüm karşımızdaydı…Albümün vokallerine odaklandığımızda Ron’un Don tarzında bir vokal yapmaya çalıştığı görülmekle beraber bunu kendi stilinde yaptığı farkedilmektedir…Ancak Rinehart’ın Don Doty’nin çığlıklarını yapmaktaki yetersizliği ve albümde birazcık da tekdüze ve kalın bir ses tonuyla kısmen yükselip alçalan bir vokal denemesi gibi bir çok neden belki de çoğu Dark Angel fanının neden Don Doty zamanlarını tercih ettiğini açıklar nitelikte…Albüm oldukça planlı ve üst düzey bir müzisyenlik ürünü olsa da hem daha yenilikçi bir sound hem de klasik Dark Angel vokallerinden farklı oluşuyla alınan eleştirilerde Darkness Descends’in gerisinde kalmıştır…Ve tabi bundaRinehart’ın Don Doty’nin yerini doldurabilmek adına seyircilerle oldukça sıcak iletişimlerde bulunmasının da elbette ki Rinehart adına olumlu etkileri olmuştur.Yine de tüm bunlar bir köşeye bırakılırsa dönemin en kaliteli 3-5 albümünden biri kaydedilmişti ve gruptaki tekniksel arayışlar iyice sezilmeye başlanmıştı…Aynı yıl Ultimate Revenge 2 de Forbidden,Faith of Fear,Death ve Raven ile birlikte yer alan gruptan,grubun beyni Jim Durkin ayrılmıştır.1990 yılında da D.A.M ve Candlemass ile birlikte 3-Way Thrash ‘i çıkaran grup bu videolardan da oldukça olumlu tepkiler almış ve aynı yıl bir de «Live Scars» adında ve Fear ‘dan «I don’t Care About You»’ coverının da bulunduğu bir live albüm çıkarmıştır…Bu iki kayıt da 1989 yılından olduğu için Jim Durkin de yer almıştır…Ancak Jim Amerika dışına,neredeyse California dışına hiç çıkmadığı için grubu Jim Durkin ile birlikteyken canlı seyretmek bir çok Dark Angel fanı için hiçbir zaman mümkün olmamıştır.
1991 yılına gelindiğinde grubun beyni Jim Durkin’den boşalan yeri dolduran Brett Eriksenile ilk ve son albüm «Time Does Not Heal» kaydedilecektir…»9 şarkı, 67 dakika, 246 riff» deyimi bu albümü anlatan en önemli söz grupları olmuşlardır belki de.Ancak albümde dikkat edilmesi gereken şey Jim gibi bir dehanın gruptan ayrılışının Dark Angel’ın ruhunu kaybetmesine yol açacak olmasıydı.Çünkü Eric Meyer’in Power Metal arzusu bu albümde çok kısmi de olsa vuku bulacaktı…Bu ruhu kaybetmek aslında daha çok Jim’in thrashsel tavizsizliğinden ötürüydü ve büyük ihtimalle Jim’le kaydedilseydi bu albüm tek değişen vokaller olmazdı…Nitekim oldukça olumlu eleştiriler alsa bile çoğu Dark Angel ve old school thrash metale gönül veren Californialı gençleri çok da memnun eden bir albüm olmamıştır bu.Ancak diğer bir yandan progresif thrash düşkünleri için tavan yapan bir albüm olmuştur…Her koşulda tarihin en etkili bir kaç albümünden biridir ve tekniksel açıdan progresifliğin üst sınırlarını zorlayan bu albümde en temel farklılık vokallerden ileri gelmektedir…Vokaller bu sefer Don tarzından da uzaklaşıp Power/Thrash vokaline çizgisine kaymış ve arkadaki müzikal dehanın sınırlarını zorlayan müziğin üst limitini aşağıya çekmiştir.Ancak Jim gibi bir thrash dehasından yoksun kaydedilen «Time Does Not Heal» adındaki bu üstün performanslı albüm bugün hala thrashsel tavizsizlik prensibiyle hareket etmektense tekniği ve dinlenebilirliği ön planda tutan thrash otoritelerince tarihin en başarılı albümlerinden biri olarak gösterilmektedir…Gene Hoglan 1992 yılında «Atrocity Exhibition» adında bir demo kaydetmişse de grubun aynı yıl bir toplama albüm çıkararak dağılmasına engel olamamıştır…2002 yılında tekrar toplansalar da 2005 yılında Rinehartın geçirdiği kazadan sonra tekrar dağılmak durumunda kalmışlardır…Eric Meyer ve Jim Durkin’in aralarının açıklığı Rob ya da Mike’a ulaşılamaması,ve de Don Doty’nin 20 yıldan uzun süredir vokal yapmamış olması ve güzel bir işi olan Hristiyan bir adam olarak hayatına devam etmekte olması grubun tekrar kurulması önündeki pürüzler olarak karşımıza çıkmakla birlikte grup fanlarının «Dark Angel yeniden toplansın» kampanyaları sürmektedir…
Son Bilinen Kadro:
Ron Rinehart - Vocals
Eric Meyer - Guitars
Danyael Williams - Bass
Gene Hoglan - Drums
Eski Elemanlar:
Don Doty - Vocals (1981-1987)
Jim Drabos - Vocals (1987)
Jim Durkin - Guitars (1981-1989, 2002)
Brett Eriksen - Guitars (1989-1991)
Cris McCarthy - Guitars (1991-1992)
Rob Yahn - Bass (1981-1986)
Mike Gonzalez - Bass (1986-1992)
Mike Andrade - Drums (1981-1983)
Jack Schwartz - Drums (1983-1984)
Lee Rausch - Drums (1984)
Orijinal Kadro:
Don Doty - Vocals
Jim Durkin - Guitars
Rob Yahn - Bass
Mike Andrade - Drums
