İngiltere Leeds’ten post-punk grubu Gang of Four’un orijinal kadrosunda solist Jon King, gitarist Andy Gill, basçı Dave Allen ve baterist Hugo Burnham bulunuyordu.
1977’den 1984’e kadar müzikal kariyerleri aktif devam etti, 1990 senesinde King ve Gill iki defa tekrar bir araya geldi. 2004’te ise orijinal kadro ile Gang of Four yeniden karşımızdaydı.
Punk’ı funk, dub reggae ve sosyo politik durumlarla harmanlayarak icra ettikleri müzikleriyle Gang of Four ilk albümleri “Entertainment!”la Rolling Stone dergisinin “Tüm Zamanların En İyi 500 Albümü” listesine girdiler.
Grubun beyni olarak kabul edilen Gill ve King, Neo-Marxist Frankfurt Okulunun sosyal eleştirilerinden, oldukça açık trans-Atlantic punk konsensusuna kadar uzanan bir dizi eklektik etkileşimi müziklerinde bir araya getirdiler. Yapısalcı teorisyenler Claude Lévi-Strauss, Michel Foucault, Roland Barthes ve Jacques Lacan’ı betimleyen «big four»a ithafen gruplarına «Gang Of Four» ismini koymuşlardı. Yani Çin’deki Maocu Gang Of Four’la bir alakaları yoktu.
Müzikal etkileşimlerine bakacak olursak, CBGB’s’de izledikleri Television ve the Ramones gibi New York’un üniversiteli kesimini buluruz.
Gill’in benzersiz gitar tekniğinin atası ise Dr. Feelgood gitaristi Wilko Johnson’dır. Jon King’in adeta sahnede tehditler savuran nev’i şahsına münhasır dansı ise taklit edilemeyecek kadar savurgandı. Paul Morley grubun yaptığı müziği «deli gibi bir funk, inanılmaz şekilde beyaz ama aynı zamanda politik sözleri ve meydan okuyan sloganları sebebiyle oldukça karanlık ve sonuç olarak Hendrix’in baştan çıkaran blues eşiğine yakın» olarak tanımlamıştı. Eleştirmen Greil Marcus ise grubu sahnede ilk izlediğinde oldukça parçalayıcı bulmuş derin politik söylemlerinin Buzzcocks’un pop-punk’ıyla azalacağından endişe duyduğu içinde konser mekanını terk etmişti.
Gang’in ilk 45’liği Damaged Goods b/w Love Like Anthrax & Armalite Rifle Haziran 1978’de kaydedildi 10 Aralık 1978’de de Edinburgh’daki Fast Product plak şirketi etiketiyle piyasaya sürüldü. Prodüktör Gang ve Fast Product şefi Bob Last’di. Indie listelerinde 1 numaraya kadar yükselen şarkı aynı zamanda John Peel’ın favorileri arasına girdi. Bu; grubun John Peel’ın programına 2 defa katılmasına ve stüdyoda 2 harika konser vermesine yol açtı. Dolayısıyla uluslararası bir başarıya da imza atmaları, Avrupa ve Kuzey Amerikada’da görkemli konser vermelerine de ön ayak olmuştu. Ardından EMI plak şirketiyle anlaşma yapıldı. Grubun bu plak şirketinden yayınladığı ilk 45’lik «At Home He’s a Tourist» 1979 senesinde İngiltere listelerine girdi. BBC’nin önemli programlarından olan Top of the Pops’a katılmaları için gruba davet geldi. Fakat BBC yetkilileri grubun sözlerini sansürlemeye kalkınca grup daveti reddetti. Ardından 45’liğin BBC radyo ve televizyonlarında çalınması yasaklandı. Plak şirketi de grubun üzerinden desteğini çekti, onların yerine Duran Duran’ı desteklemeye başladı. Daha sonra yayınlanan 45’lik «I Love a Man in a Uniform»da yine BBC tarafından 1982’deki Falkland Savaşı sırasında yasaklandı.
Eleştirmen Stewart Mason, «Love Like Anthrax»in sadece grubun adı kötüye çıkmış şarkısı değil, zamanının en benzersiz ve ilginç şarkısı olduğunu söylemişti. Bu aynı zamanda Gang of Four’un da sosyal perspektifine iyi bir örnekti. Bir stereo kanalında King “post-punk anti-aşk şarkısı” diye seslenirken kendini arkadan saldırılarak tuzağa düşürülmüş bir böcekle kıyaslıyordu (ve ayağa kalkmamın imkanı yok) aşkı ise “yakalamak istemediğim şarbon vakası”na eşitliyordu. Bu arada diğer stereo kanaldan Gill toplumun aşka bakış açısını ve popular şarkılardaki aşk teması hakimiyetini konu alan anlamsiz bir monografi okuyordu.
«Aşk beklenmedik bir anda hakkında bir çok şey söylenebilecek bir konu bir çok grubun aşık olmayla, aşık olunca ne kadar mutlu olduklarına dair şarkılar yazmasına neden oluyor, sizde oturup düşünüyorsunuz bu insanlar ne diye sürekli aşk hakkında şarkılar yazıp duruyor diye.”
Sorunlu geçen Amerika turnesi ardından Allen aralarından ayrıldı. (daha sonra Shriekback, Low Pop Suicide ve The Elastic Purejoy’la çalıştı) Yerine önce Buster Jones geçti (daha önce grupla hiç çalışmamıştı). Ardından Sara Lee gruba katıldı. (Daha sonra B-52’a geçri) Bir sene sonra, Songs of the Free’nin piyasaya çıkmasının ardından Burnham gruptan ayrıldı.
Velvet Underground gibi Gang of Four’da dönemi ardından anlaşıldı ve daha sonra özellikle Amerikada kurulan birçok post-punk grubunu etkiledi. Red Hot Chili Peppers basçısı Michael «Flea» Balzary grubunun erken dönem kayıtlarında Gang of Four’un bariz etkisinden bahsediyor. Allmusic yazarlarından Andy Kellman bile yazılarında, bir çok rap-rock ve nu metal grubunda Gang Of Four’un gözle görülür etkisinden söz ediyor.
